Gün, şehri terk ediyor,
Sarısına kızıl katarak terk ediyor.
Bir akındır başlıyor, ruhu bozuk yollarda.
Ekmek kavgası neferlerinin kızarmış alınlarında,
Kararır sokak arasından taşan umutlar.
Süngülenen bir köprü gibiyim şimdi,
Yırtılan etimden kanayan bir curcuna
Şehir, ağulu yüzüyle meftunken kara bulutlara,
Bir vazgeçiş türküsü çınlatır gövdemizi.
Çatlatır mavi göğü, ışıktan çekiciyle güneş.
Terk edilmiş gövdeler tezgahında
Sergileniyor şavkıyla güneş.
Bizim payımıza, beklenecek bir sabah düşüyor.
Tayınımızda biriken kovanlardan biliyoruz bunu.
Kanayan kaç ölüm olduğundan.
Bir salgın baş veriyor şehrin beton çeneklerinde,
Ağlamak, gökyüzüne kalıyor böylelikle.
Çok beğendim. Ellerine sağlık emre… okuduğum en iyi eserindi. başarının devamını dilerim.